تایوان در حال پیشرفت قابلیت‌های دفاعی خود است و یک سیستم مقابله با هواپیماهای بدون سرنشین نوآورانه را که به فناوری ماهواره‌ای مرتبط است، آزمایش می‌کند. این ابتکار بخشی از یک استراتژی جامع‌تر برای حفاظت از زیرساخت‌های حیاتی و شبکه‌های ارتباطی است، به ویژه در میان افزایش تجاوزات نظامی چین در نزدیکی جزیره. حضور هواپیماهای بدون سرنشین چینی در منطقه شناسایی دفاع هوایی تایوان نگرانی‌های امنیتی قابل توجهی را به وجود آورده است.

با همکاری Tron Future، یک شرکت فناوری محلی، ارتش تایوان در نظر دارد سیستم‌های پیشرفته مقابله با هواپیماهای بدون سرنشین را با ماهواره‌های مدار پایین زمین (LEO) ادغام کند. این سیستم‌ها از ترمینال‌های T.SpaceRouter استفاده می‌کنند که برای بهبود تاب‌آوری ارتباطات در زمان جنگ طراحی شده‌اند. این ترمینال ارتباطی ماهواره‌ای از فناوری پیشرفته AESA استفاده می‌کند که به آن اجازه می‌دهد به عنوان یک آنتن چندمنظوره عمل کرده و تحت پوشش محلی 5G قرار گیرد.

تا پایان سال 2025، این سیستم‌های ضد هواپیماهای بدون سرنشین به ماهواره‌های LEO متصل خواهند شد و هر سایت نصب را به یک هاب ارتباطی حیاتی تبدیل می‌کنند. این زیرساخت برای حفظ ارتباطات عملیاتی بسیار ضروری است، به ویژه در صورت بروز درگیری. سازمان فضایی تایوان پروژه‌ای به نام Beyond 5G را آغاز کرده است که بر توسعه ماهواره‌های با عملکرد بالا که قرار است در ارتفاع 600 کیلومتری عمل کنند، متمرکز است.

علاوه بر این، ارتش تایوان آزمایش‌های گسترده‌ای را روی رادارها و جیمرهای مختلف ضد هواپیماهای بدون سرنشین آغاز کرده است تا بتواند فعالیت این هواپیماها را به طور مؤثر شناسایی و مختل کند. یک قرارداد دولتی نزدیک به تسهیل نصب 26 سیستم ضد هواپیماهای بدون سرنشین در جزایر خط مقدم پیش‌بینی شده که بر تعهد تایوان به دفاع از فضای هوایی خود و تأسیسات حیاتی نیمه‌هادی در برابر تهدیدات احتمالی تأکید دارد.

تایوان دفاع خود را در برابر تهدیدات هواپیماهای بدون سرنشین تقویت می‌کند

همانطور که تایوان با تعداد فزاینده‌ای از نمایش‌های نظامی چین رو به رو است، این کشور جزیره‌ای در حال تقویت قابلیت‌های دفاعی خود است، به ویژه در پاسخ به تهدیدات رو به رشد ناشی از وسایل نقلیه هوایی بدون سرنشین (UAV) یا هواپیماهای بدون سرنشین. این شامل توسعه فناوری‌های نوآورانه مقابله با هواپیماهای بدون سرنشین است که نه تنها برای جلوگیری از تجاوزات احتمالی طراحی شده‌اند، بلکه به محافظت از منابع و زیرساخت‌های حیاتی ملی نیز کمک می‌کنند.

محرک‌های اصلی پشت دفاع تقویت شده تایوان در برابر هواپیماهای بدون سرنشین چیستند؟
محرک استراتژیک ناشی از نیاز به تأمین امنیت ملی در میان تنش‌های افزایش‌یافته با چین است که به طور مکرر هواپیماهای بدون سرنشین را در فضای هوایی تایوان مستقر کرده است. افزایش فراوانی و توانایی‌های هواپیماهای بدون سرنشین نظامی چین تهدید مستقیم به حاکمیت و امنیت تایوان است. علاوه بر این، صنعت نیمه‌هادی قابل توجه تایوان هدف با ارزشی است و بنابر این دفاع هوایی مؤثر امری حیاتی به شمار می‌آید.

تایوان با چه چالش‌های کلیدی در پیاده‌سازی این تدابیر دفاعی مواجه است؟
تایوان با چندین چالش مواجه است، از جمله موانع فناوری در توسعه سیستم‌های ضد هواپیماهای بدون سرنشین قوی که بتوانند به طور مؤثر در محیط‌های مختلف عمل کنند. علاوه بر این، محدودیت‌های بودجه‌ای نگرانی قابل توجهی را ایجاد می‌کند؛ نگهداری و به‌روزرسانی فناوری‌های دفاع هوایی پیچیده نیاز به سرمایه‌گذاری قابل توجهی دارد. همچنین، قابلیت‌های جنگ سایبری چین ایجاب می‌کند که تایوان نه تنها بر دفاع فیزیکی تمرکز کند بلکه به پتانسیل ورود سایبری به سیستم‌های دفاعی هواپیماهای بدون سرنشین خود نیز بپردازد.

آیا جنجالی مربوط به پیشرفت‌های دفاعی تایوان در برابر هواپیماهای بدون سرنشین وجود دارد؟
بله، نظامی‌سازی سیستم‌های دفاعی هواپیماهای بدون سرنشین در تایوان نگرانی‌هایی درباره تشدید تنش‌ها در منطقه به همراه دارد. منتقدان می‌ترسند که تقویت دفاع‌های نظامی ممکن است واکنش‌های نظامی بیشتری از چین را تحریک کند و وضعیت موجود در تنگه تایوان را بی‌ثبات کند. علاوه بر این، بحث‌های جاری درباره تعادل بین سرمایه‌گذاری در فناوری نظامی پیشرفته و نیازهای دیگر جامعه، مانند آموزش و بهداشت عمومی وجود دارد.

مزایای استراتژی جدید دفاعی تایوان در برابر هواپیماهای بدون سرنشین چیست؟
مزایا شامل تقویت قابلیت‌های بازدارندگی نظامی در برابر مهاجمان بالقوه است. یک شبکه ضد هواپیماهای بدون سرنشین پیشرفته که با حمایت ماهواره‌ای ادغام شده است، آگاهی موقعیتی را افزایش می‌دهد و پاسخ به موقع به تهدیدات را ممکن می‌سازد. همچنین، ایجاد زیرساخت‌های ارتباطی قوی به بهبود هماهنگی میان واحدهای دفاعی کمک خواهد کرد و وضعیت دفاعی کلی تایوان را تقویت می‌کند.

معایب یا خطرات مرتبط با این استراتژی چیست؟
خطرات اصلی شامل وابستگی بیش از حد به فناوری است که ممکن است در برابر حملات سایبری یا سایر روش‌های اختلال‌زا آسیب‌پذیر باشد. علاوه بر این، بار مالی نگهداری سیستم‌های هوایی پیچیده ممکن است منابع را از برنامه‌های اجتماعی ضروری منحرف کند. در نهایت، خطر محاسبات نادرست از دینامیک قدرت منطقه‌ای وجود دارد که می‌تواند به افزایش غیرضروری درگیری‌های نظامی منجر شود.

نتیجه‌گیری
تکلیف تایوان به افزایش قابلیت‌های دفاعی خود در برابر هواپیماهای بدون سرنشین یک تلاش چندوجهی است که هم به فوریت این جزیره در مواجهه با چالش‌های امنیتی و هم به اهداف استراتژیک کلی آن اشاره دارد. ادغام فناوری‌های پیشرفته‌ای مانند آنهایی که توسط Tron Future ارائه شده، تغییر قابل توجهی در استراتژی دفاعی تایوان نمایان می‌سازد و از مفاهیم جنگ مدرن برای حفاظت از فضای هوایی و زیرساخت‌های حیاتی خود استفاده می‌کند.

برای اطلاعات بیشتر درباره استراتژی‌ها و فناوری‌های دفاعی تایوان، به وزارت دفاع ملی جمهوری چین مراجعه کنید.

The source of the article is from the blog japan-pc.jp