- آمریکا در حال تشدید اجرای قوانین مهاجرتی خود با استفاده از فناوری‌های پیشرفته نظارتی است.
- ابزارهایی مانند سگ‌های رباتیک و سیستم‌های شناسایی چهره برای نظارت بر عبور و مرور غیرمجاز از مرزها و جمعیت‌های شهری استفاده می‌شوند.
- سیستم‌های هوش مصنوعی از شرکت‌های خصوصی، مانند Babel Street، امکان جمع‌آوری گسترده داده‌ها از شبکه‌های اجتماعی و سوابق شخصی را فراهم می‌کنند.
- ابتکار “گرفتن و لغو” بیش از ۳۰۰ ویزا را لغو کرده است و نگرانی‌هایی درباره تعصب‌های هوش مصنوعی و نقض حقوق مدنی را به وجود آورده است.
- منتقدان بر دستگیری‌های نادرست تأکید می‌کنند و ناکامی‌ها در دقت فناوری و یکپارچگی داده‌ها را زیر سوال می‌برند.
- گسترش توافق‌نامه‌های ۲۸۷(g) به نیروهای محلی اجازه می‌دهد به عنوان مأموران فدرال عمل کنند و خطرات حریم خصوصی را افزایش می‌دهد.
- تعادل بین پیشرفت فناوری و حقوق فردی برای حفظ آزادی‌ها حیاتی است.
ایالات متحده—یک کشور وسیع که به طور سنتی به عنوان سرزمین فرصت‌ها دیده می‌شود—شاهد تغییراتی در رویکرد اجرای قوانین مهاجرتی خود است که به واسطه یک بافت پیچیده از فناوری‌های نظارتی به وجود آمده است. بخش فدرال تنظیم مقررات مهاجرت، که تحت رهبری رئیس‌جمهور پیشین دونالد ترامپ تقویت شده، با ابزارهای پیچیده خود دامنه نفوذ خود را گسترش داده و نگرانی‌های حریم خصوصی را با پیشرفتهای فناوری در هم آمیخته است.
زیر آسمان‌های آبی بی‌ابر مرز جنوبی، سگ‌های گشت رباتیک به زندگی می‌آیند و در زمین‌های بیابانی برای نظارت بر عبور و مرور غیرمجاز حرکت می‌کنند. در مناظر شهری شلوغ، سیستم‌های شناسایی چهره به اسکن چهره‌های بی‌شماری از مسافران می‌پردازند. این فناوری‌ها، که در داستان‌های سینمایی دینی‌ترین plots تصور شده‌اند، اکنون ابزارهای ملموس نظارت هستند. در حالی که این ابزارها کاملاً جدید نیستند—از دولت‌های قبلی به ارث رسیده‌اند—اما در پیاده‌سازی و دامنه آن‌ها نیروی جدیدی وجود دارد.
در قلب این شبکه دیجیتال، سیستم‌های هوش مصنوعی که توسط شرکت‌های خصوصی مانند Babel Street طراحی شده‌اند، قرار دارند. دامنه داده‌هایی که این سیستم‌ها به آن‌ها دسترسی دارند شگفت‌انگیز است و از پلتفرم‌های شبکه‌های اجتماعی بینش‌هایی به دست می‌آورند تا ارتباطات اجتماعی را به دقت نقشه‌برداری کنند و تمایلات افراد را ارزیابی کنند. توانایی‌های آن‌ها از ردیابی مکان‌های روزمره تا تفسیر عبارات آنلاین متغیر است و نشان‌دهنده یک تغییر قابل توجه از پلیس مهاجرت سنتی به دوره‌ای از نظارت مبتنی بر داده‌ها است.
در این پس‌زمینه، ابتکار “گرفتن و لغو” به چشم می‌آید که موضعی فعال در برابر تهدیدات ملی تصور شده را برجسته می‌کند. این برنامه تاکنون منجر به لغو بیش از ۳۰۰ ویزا شده است و صداهای مخالفت در میان حامیان حقوق مدنی به گوش می‌رسد. منتقدان از تمایل هوش مصنوعی به “توهمات” هشدار می‌دهند—تولید اطلاعات ظاهراً قابل قبول اما نادرست—که دقت مورد نیاز برای چنین اقداماتی را تضعیف می‌کند.
حامیانی مانند پارومیتا شاه بر پیامدهای ترسناک این ابزارها تأکید می‌کنند و به مواردی اشاره می‌کنند که فناوری شکست خورده و منجر به دستگیری‌های نادرست شهروندان آمریکایی مانند جاناتان گواررو در فیلادلفیا و جِنسِی ماچادو در ویرجینیا شده است. در تلاش برای اخراج‌های جمعی، یکپارچگی داده‌ها و احتمال نقض حقوق مدنی به نظر می‌رسد که تحت الشعاع آمارهای منتشر شده از موفقیت‌های اجرایی قرار گرفته است.
علاوه بر این، شبکه گسترده نظارت فراتر از جمعیت‌های بدون مدارک گسترش می‌یابد و به طور غیرمستقیم میلیون‌ها شهروند آمریکایی را در بر می‌گیرد. تحقیقات دانشگاه جورج‌تاون واقعیتی نگران‌کننده را نشان می‌دهد که در آن سازمان‌ها به مجموعه‌های وسیع داده‌های شخصی—از گواهینامه‌های رانندگی تا سوابق خدمات عمومی—دسترسی دارند.
گسترش توافق‌نامه‌های ۲۸۷(g) این دسترسی را عمیق‌تر می‌کند و به نیروهای محلی اجازه می‌دهد به عنوان مأموران فدرال عمل کنند و به پایگاه‌های داده فدرال مهاجرتی دسترسی نامحدود داشته باشند. در هم آمیختن تلاش‌های فدرال و محلی نه تنها نیروی انسانی را افزایش می‌دهد بلکه احتمال نقض حریم خصوصی را نیز افزایش می‌دهد.
پیشرفت غیرقابل انکار به سمت اجرای قوانین مهاجرتی با فناوری‌های پیچیده نیاز به تأمل دارد. جامعه در آستانه تقاطع ایمنی عمومی و آزادی‌های شخصی ایستاده است و مجبور است با یک دولت نظارتی در حال رشد مواجه شود. جذابیت وعده فناوری باید با تعهدات قوی به دقت و حقوق فردی به دقت متعادل شود. در مواجهه با پیچیدگی‌های عصر دیجیتال، یک حقیقت باقی می‌ماند: اقدامات قوی برای حفاظت از آزادی‌هایی که جوهره اخلاق آمریکایی را تعریف می‌کنند، ضروری است.
آیا سیستم مهاجرتی ایالات متحده به یک دولت نظارتی با فناوری پیشرفته تبدیل می‌شود؟
تحول در اجرای قوانین مهاجرتی ایالات متحده
ایالات متحده به طور سنتی به عنوان پناهگاهی برای مهاجران دیده می‌شود. با این حال، در سال‌های اخیر، کشور در حال تغییر چشمگیری در رویکرد خود به اجرای قوانین مهاجرتی است و از فناوری‌های پیشرفتهای بهره می‌برد که هم مزایای بالقوه و هم نگرانی‌های جدی به همراه دارد. بیایید به جنبه‌های این تحول فناوری و پیامدهای وسیع‌تر آن بپردازیم.
فناوری‌های نظارتی پیشرفته
1. گشت‌های رباتیک و شناسایی چهره: در مرز ایالات متحده و مکزیک، سگ‌های گشت رباتیک برای نظارت بر حرکات در مناطق دورافتاده استفاده می‌شوند. در محیط‌های شهری‌تر، نرم‌افزارهای پیشرفته شناسایی چهره مسافران را اسکن می‌کنند و ممکن است مهاجران بدون مدارک را شناسایی کنند. چنین استقرارهایی نگرانی‌های حریم خصوصی را به وجود می‌آورد که مشابه آنچه در روایات دینی دیده می‌شود است.
2. جمع‌آوری داده‌های مبتنی بر هوش مصنوعی: شرکت‌هایی مانند Babel Street سیستم‌های هوش مصنوعی توسعه داده‌اند که قادر به استخراج و تحلیل داده‌ها از پلتفرم‌های مختلف شبکه‌های اجتماعی هستند و پروفایل‌های جامعی از افراد ایجاد می‌کنند که شامل ارتباطات اجتماعی و تمایلات رفتاری ممکن است.
تأثیرات و نگرانی‌ها
– پیامدهای حقوق مدنی: استفاده از این سیستم‌های پیشرفته به نقض حقوق مدنی مرتبط بوده است، به ویژه دستگیری‌های نادرست شهروندان آمریکایی مانند جاناتان گواررو و جِنسِی ماچادو. این امر خطر نادرستی‌ها در تحلیل‌های هوش مصنوعی، که اغلب به عنوان “توهمات” شناخته می‌شوند، را برجسته می‌کند که می‌تواند منجر به عواقب شدید شخصی شود.
– برنامه گرفتن و لغو: این ابتکار به عنوان یک اقدام پیشگیرانه برای حذف تهدیدات تصور شده توجه‌ها را جلب کرده است. با این حال، این برنامه با انتقادات مواجه است به دلیل احتمال تکیه بر داده‌های معیوب که منجر به لغو ناعادلانه ویزاها می‌شود.
– نظارت مداخله‌گر: تحقیقات دانشگاه جورج‌تاون نشان می‌دهد که این نظارت به طور گسترده‌ای فراتر از افراد بدون مدارک گسترش یافته و شامل شهروندان آمریکایی می‌شود. مقامات اکنون به داده‌های شخصی بی‌سابقه‌ای از جمله گواهینامه‌های رانندگی و سوابق خدمات عمومی دسترسی دارند که سوالات جدی درباره حریم خصوصی را به وجود می‌آورد.
تقویت اجرای قوانین از طریق توافق‌نامه‌های ۲۸۷(g)
گسترش توافق‌نامه‌های ۲۸۷(g) به نیروهای پلیس محلی اجازه می‌دهد به عنوان مأموران اجرای مهاجرت عمل کنند و به پایگاه‌های داده فدرال دسترسی پیدا کنند. در حالی که این امر اجرای قوانین را تقویت می‌کند، اما تعادل ظریف بین ایمنی عمومی و حریم خصوصی فردی را پیچیده می‌کند.
راه پیش رو برای اجرای قوانین مهاجرتی
مسیر کنونی سیاست مهاجرتی ایالات متحده به سمت رویکردی با فناوری پیشرفته می‌رود، اما بدون سهمی از جنجال‌ها و احتمال بیش از حد. در اینجا برخی از استراتژی‌ها برای رسیدگی به این چالش‌ها آورده شده است:
– اجرای اقدامات قوی: ضروری است اقداماتی برای اطمینان از دقت فناوری و حفظ حقوق مدنی برقرار شود. سیستم‌های هوش مصنوعی باید تحت آزمایش‌های دقیق و نظارت مستمر قرار گیرند.
– تعادل فناوری و حریم خصوصی: سیاست‌گذاران باید به دقت پیامدهای فناوری‌های نظارتی را در نظر بگیرند و تلاش کنند برای حفظ اعتماد عمومی، شفافیت را حفظ کنند.
– مشارکت و آموزش جامعه: جلسات عمومی و آگاهی‌بخشی می‌تواند به پر کردن شکاف دانش کمک کند و شیوه‌های اجرایی را با ارزش‌های جامعه همسو کند و نگرانی‌ها را مورد توجه قرار دهد.
اقدام‌های قابل اجرا
– آگاه ماندن: ضروری است که افراد حقوق حریم خصوصی خود را درک کنند و از ابزارهای جدیدی که در اجرای قانون استفاده می‌شود، مطلع باشند.
– حمایت و مشارکت: با گروه‌های حامی محلی همکاری کنید تا برای چارچوب‌های قانونی که اقدامات حفاظت از حریم خصوصی سختگیرانه را تعیین می‌کنند، فشار بیاورید.
– استفاده مسئولانه از فناوری: توسعه راه‌حل‌های هوش مصنوعی که بر حفاظت از حقوق بشر و سیاست‌های استفاده شفاف تأکید دارند، تشویق کنید.
برای بررسی بیشتر سیاست‌های مهاجرتی و حقوق، می‌توانید به اتحادیه آزادی‌های مدنی آمریکا مراجعه کنید تا منابع و تلاش‌های حمایتی درباره حقوق مدنی در عصر دیجیتال را بیابید.
چشم‌انداز در حال تحول اجرای قوانین مهاجرتی نیاز به تعادل دقیق بین وعده‌های فناوری و تعهد به حفاظت از حقوق و آزادی‌های فردی را برجسته می‌کند. با انجام اقدام‌های آگاهانه و حمایت از شیوه‌های اخلاقی، شهروندان و سیاست‌گذاران می‌توانند نقش حیاتی در شکل‌دهی به آینده مهاجرت در ایالات متحده ایفا کنند.
